Lappenmand

Was mijn laatste blog nog over hoe lekker het allemaal ging met dat hardlopen van mij, dit is het tegenovergestelde. Ik zit weer in de lappenmand. Twee sterfgevallen in de familie in korte tijd is ook voor mijn lijf een reden om op de noodrem te trappen. Achteraf gezien, en dat is altijd het makkelijk, ging het al een paar weken soms niet echt lekker. Zware benen, hoge hartslag en een tempo wat nergens op leek. Na de Utrecht Night Run een paar dagen rust gepakt omdat ik wel voelde dat ik best iets te hard had gelopen. De woensdag erna wilde ik op mijn gemak 14 of 15 kilometer lopen. Ging echt niet, hartslag die zo hoog was dat ik in een wedstrijd zat en het tempo van een 85-jarige. Was ook wel warm maar ik had beter moeten weten. Weer voldoende rust genomen en op maandagavond de loopschoenen aan getrokken voor een klein, langzaam rondje. Na tweeënhalve kilometer was het klaar. Linkerachillespees protesteerde zodanig dat ik wandelen naar huis moest. De volgende ochtend kon ik niet eens normaal lopen.  Gelijk maar de fysio geappt voor een afspraak. Ik mocht de volgende dag gelijk langs komen. Zijn conclusie was dat ik toch de boel weer overbelast had. Niet qua kilometers maar mentaal was het even genoeg geweest. 

Nu ben ik drie behandelingen verder. Ik kan weer gewoon lopen, heb al een keer een lekkere stevige wandeling gemaakt en hoop deze week groen licht te krijgen om weer voorzichtig het hardlopen te mogen oppakken. Ja, VOORZICHTIG!

Reactie schrijven

Commentaren: 0