Gaat de goede kant op

Tenminste, dat hoop ik. Nadat de rechterachillespees zijn verzet tegen mijn hardloopactiviteiten had gestaakt begon zijn broeder in het kwaad, juist de linker, op te spelen. Veel rekken, oefenen en ijzen en langzaam toch wat kilometers maken. Gisteren werden dat er 6 en vanochtend voelde ik niets! Zou het nu dan klaar zijn en kan ik nu (voorzichtig) volle bak aan de gang? Ik heb nog een kleine 2 maanden tot de halve van Barcelona. Moet in principe, als het allemaal heel en pijnvrij blijft, ruim voldoende zijn voor een goede voorbereiding.

Door de ellende met de pezen heb ik zelfs drie lopen waarvoor ik ingeschreven had moeten laten schieten: De Zevenheuvelen, de Bruggenloop en de Linschotenloop. Terwijl het in hoofd helemaal klopte. Na Texel rustig aan doortrainen en dan, zo was de planning, gaan voor een PR in Linschoten. Hoe anders gaat het dan. Nu ben ik bekend met blessures aan de achillespees maar van overbelasting kan deze keer geen sprake zijn. Wat het dan wel is, geen idee. Misschien gewoon een teken van mijn lijf om het toch iets rustiger aan te doen.

Ik hoop echt dat ik het nu onder de knie heb en dat ik verder kan trainen richting begin 2017. In de volgende blog ga ik terug kijken op het loopjaar 2016. Gewoon omdat het hoort aan het eind van het jaar.

P.S.:  Ik had dit jaar toch voor de laatste keer de Nijmeegse Vierdaagse gelopen? Klopt niet: ik heb weer ingeschreven!